Twaalf en zeventig
Het volk Israël
Toen de
twaalf stammen van het volk van Israël onder Mozes uit het land Egypte werden
geleid, waren zij nog geen natie. Er moest door God via Mozes nog veel geregeld
worden voordat zij een eigen identiteit zouden krijgen. Hoewel er twaalf
stamhoofden waren, was dat niet genoeg. Er moesten wetten, inzettingen en
verordeningen komen, die door iedereen erkend en gehoorzaamd zouden worden. De
relatie tussen de mens en God stond centraal, deze werd dan ook als eerste geregeld.
God zelf sprak vanaf de berg Horeb de grondwet voor het volk.
Het was de bedoeling dat
alle andere wetten die de zaken tussen mensen onderling regelden, daarop
gebaseerd zouden zijn. Omdat Mozes niet alleen leider maar ook rechter over het
volk was, werd deze taak te zwaar voor één mens, dit werk werd tenslotte gelegd
op zeventig van de beste leiders van het volk. Deze door Mozes uitgekozen
mensen werden door God gezegend met de uitstorting van de Heilige Geest in een
bijzondere mate. Wij vinden de uitverkiezing van de zeventig in het boek Numeri
in het elfde hoofdstuk vers zestien tot dertig.
De uitstorting van de
Geest
Numeri 11:25 zegt: Toen
daalde de Here in een wolk neder en sprak tot hem (Mozes), en Hij nam een deel
van de Geest die op hem was, en legde die op de zeventig mannen, de oudsten;
toen de Geest op hen rustte profeteerden zij, doch daarna niet meer.
De methode die God
gebruikte om de Geest die op Mozes was voor een deel op de zeventig te leggen
wordt niet omschreven. Het feit dat zij begonnen te profeteren kan verbazing wekken
omdat van Mozes niet bekend is dat hij door de Geest profeteerde, hoewel hij
juist de Geest in een veel groter mate bezat. Ik vermoed dat het spectaculaire
van de Geest gediend heeft om het volk te overtuigen dat God zelf deze mannen
had uitgekozen voor Zijn dienst. De uiterlijke tekenen van de uitstorting van
de Geest waren eenmalig. Hoewel de Geest hun leidsman bleef waren de uiterlijke
tekenen na een dag verdwenen.
Twaalf discipelen en de
zeventig gezondenen
Als Jezus dertig jaar oud
is en Zijn Messiasschap op zich neemt, begint Hij met het uitkiezen van twaalf
leerlingen, die Hij discipelen noemt. Zij zijn drie en een half jaar bij Hem
gebleven, hebben Zijn wonderen gezien en zijn door Hem geleerd. Zij zijn na de
dood en opstanding van hun Heer de Apostelen geworden, op Judas na, die
zelfmoord pleegde, nadat hij Jezus verraden had. Zij kwamen in de plaats van de
twaalf stammen van Israël, waar Israël een letterlijke natie was, waren zij een
geestelijk rijk.
In Lucas 10:1-20, vinden
wij het uitkiezen en uitzenden van de zeventig. Deze mensen zullen net als bij
Mozes in de woestijn, oprechte gelovigen geweest zijn, geschikt voor dit
bijzondere werk. Ook moeten zij al langere tijd bij Jezus geweest zijn, in Zijn
Messiasschap geloofd hebben en in de schriften zijn onderwezen. De wonderen die
zij verrichtten deden zij niet door eigen kracht, maar door de Geest die op hen
rustte. Het is slechts eenmaal dat wij van hen vernemen, zij worden uitgezonden,
komen terug met een geweldig getuigenis over de wonderen die God door hen heeft
verricht, en verdwijnen uit beeld. Zij zullen ongetwijfeld deel hebben
uitgemaakt van de honderd en twintig volgelingen die wij op de pinkster dag zien,
als de Geest op hen wordt uitgestort.
De consequentie
Wij hebben en in het oude
en in het nieuwe testament twee groepen gezien, beide groepen bevatten zowel
twaalf personen, als ook zeventig personen. De ene groep door God geroepen en
aangewezen, de ander door Jezus (God op aarde) geroepen en aangewezen. Beide
groepen ontvangen de uitstorting van de Geest en doen het werk dat God hen
opdraagt.
Laten wij eens kijken naar
wat dit bij de leiders van het joodse volk teweeg bracht, dat er een Leraar
rondtrok die claimde de Zoon van God te zijn. Hij heeft twaalf discipelen, net
zoals het volk van Israël twaalf stammen had, hij kiest zeventig mensen (net
als Mozes), die Hij uitzendt door het hele land, zij doen wonderen in Zijn
naam, zij zeggen dat Hij de Messias is en dat het koninkrijk der hemelen nabij
gekomen is.
Als het Sanhedrin dit had
aangenomen, dan zou hun functie overbodig geworden zijn. De tempel, het
centrale punt van het geloof van iedere rechtgeaarde Jood, zou zijn functie
verliezen. De hogepriester die een geweldige macht had en een groot aanzien,
zou die over moeten dragen aan die Man van Nazareth. De in hun ogen absurde
claim dat Hij de Zoon van God was, werd inmiddels door grote delen van het volk
geloofd. Het hielp ook niet dat Hij al die wonderen verrichtte, Hij wekte zelfs
doden op, als zij niet ingrepen zou de
wereld zoals zij die kenden ophouden te bestaan. Zij zouden al hun macht en
aanzien over moeten dragen aan die Nieuwe Messias, Hem erkennen als degene die
van God gezonden was.
Nee! Hij moest en zou
sterven. Zij hadden de waarheid immers, zij zouden en het volk en zichzelf
beschermen tegen deze nieuwlichter. Het vreemde is, dat zonder een juiste uitleg
van de profetieën, het leek of zij het gelijk aan hun kant hadden. Stond er
niet geschreven dat op godslastering de doodstraf stond? En Hij claimde de Zoon
van God te zijn. Zij deden in hun ogen niets anders dan het uitvoeren van wat
de wet hun opdroeg.
De nieuwe kerk in de
eindtijd
Hoe is dat met het
koninkrijk van God in deze eindtijd? Net zoals in de tijd van Jezus, is er ook
nu een kerk die een hogepriester heeft die zegt dat hij God op aarde
vertegenwoordigt. Ook nu is die macht gericht op een aards koninkrijk, en heeft
zij een geschiedenis van vervolging van hen die slechts het woord van God
erkennen als de maatstaf van hun geloof. De profetieën uit de bijbel zijn
eenduidig, de hele wereld zal deze hogepriester (de paus) erkennen als
rechtmatig heerser, iedereen die een andere mening is toegedaan zal vervolging
kennen. Durven wij oppositie blijven voeren tegen een macht die de geestelijke
en de politieke macht aan zich zal trekken, of zijn wij bang voor de banvloek
die hij over ons zal uitspreken?
Als wij geloven dat het
koninkrijk van God nabij is, dan moeten wij begrijpen dat het niet in één man
één stad of één natie te zien zal zijn. Het zal kenbaar zijn in een leer die
als grondslag de bijbel heeft en het zal heersen in het hart van de mensen die
zich onderwerpen aan de Geest van God, zij zullen kenbaar zijn in dat zij de
wetten, inzettingen en verordeningen van God houden.
Zijn er in de kerk van de
eindtijd ook twaalf stammen, of twaalf discipelen? De bijbel spreekt over
144000 gelovigen die het Lam zullen volgen waar het ook heen gaat, Openb.14:1-5.
Dat getal bestaat uit 12x12x1000, het antwoord is ja, alleen is het geen lokaal
geografische, maar een geestelijke
aanduiding. Hetzelfde geldt voor de grote schare die niemand tellen kan.
Hen kunnen wij vergelijken met de zeventig uit het oude en nieuwe testament.
Ook in onze tijd zien wij
weer twee bijzondere groepen die het woord van God nog eenmaal luid en
duidelijk over deze wereld laten klinken, terwijl zij zelf tot een koninkrijk
behoren dat niet van deze wereld is.
Blijft de vraag, welk rijk
hoort u bij, het koninkrijk van deze wereld, of het koninkrijk der hemelen? De
tijd om te kiezen is nu!
Piet Westein