Het volgende verhaal in de geschiedenis van het leven en het werk van Elisa, is wel één van de meest bizarre en onbegrijpelijke in de hele bijbel. Het beslaat slechts drie verzen, in het tweede boek van de koningen verzen 23- 25. Elisa gaat op weg van Jericho, de stad die in opdracht van God vernietigd was, en die als eeuwig teken had moeten dienen, van wat er gebeurt met mensen die willens en wetens God blijvend afwijzen. Hij verlaat Jericho, de stad waar hij van dodelijke water, door Gods kracht, levend water had gemaakt.
Opklimmen.
De stad Jericho ligt ver onder de zeespiegel, Bethel daarentegen ligt in de bergen. Als er in het verhaal staat dat hij opklom naar Bethel, dan weten wij dat dit een behoorlijk zware reis geweest is. Wij kunnen hier gelijk een parallel maken met de mens die het rijk van satan wil verlaten en op wil klimmen naar Bethel (Huis van God). Het verbazingwekkende is dat de inwoners kennelijk niet zitten te wachten op deze profeet, hij wordt begroet door een grote groep jonge jongens, die hem uitlachen, bespotten en roepen: Kaalkop, kaalkop, ga op (Statenvertaling).
De boodschap die de profeet daar heeft gebracht, is dezelfde als in Jericho: Bekeer u, want het koninkrijk der hemelen is nabij gekomen en God is in staat om zijn volk van deze aarde op te nemen, in Zijn eeuwig koninkrijk. De reactie in Jericho die zonde stad, was: geef ons van dat levende water, opdat wij leven. De reactie van de inwoners van het huis van God, (Bethel) is ongeloof in de boodschap van de profeet. Wat de kinderen eigenlijk roepen is, doe dat hemelvaren eens voor, laat het ons zien. Voor ons die in de eindtijd leven, waar de boodschap van de wederkomst verstaan en begrepen moet worden, is de reactie ook zo. Jullie hebben al zo vaak gezegd dat de wereld zal vergaan en dat Jezus gaat terugkeren op de wolken, eerst zien en dan geloven.
De beren.
De reactie van Elia is een vervloeking uitspreken over deze kinderen, in de naam van God. Een vervloeking, door een profeet in de naam van God, is hetzelfde als een profetie, en een profetie die in dit geval direct uitkomt. De vervloeking is nauwelijks uitgesproken of er komen twee berinnen uit het woud, en zij verscheuren twee en veertig van deze kinderen. Of er niets gebeurt is, vervolgt hij zijn reis naar de berg Karmel, daarna gaat hij weer naar Jericho.
Geestelijke berinnen?
Nee! Dit waren in het geval van Elisa letterlijke berinnen en die kinderen zijn letterlijk gedood. Hoe moeten wij daar een geestelijke les uit leren, hoe kunnen wij daar een liefderijke God in herkennen? Als wij hier slechts het platte letterlijke verhaal lezen, en daar geen geestelijk les in vinden, is het maar beter het weer snel te vergeten, wat de meeste mensen dan ook doen.
Laten wij eerst naar die berinnen kijken. Als u naar de dierentuin gaat, en u ziet daar beren, dan zal het u opvallen dat het heel moeilijk is te zien wie nou beer is en wie berin. Toch zegt de geschiedenis hier specifiek dat het twee berinnen zijn. Nu is het in de profetie altijd zo, dat als er over een vrouw gesproken wordt, dit altijd een beeld is van een kerk. En hier hebben wij er niet een, maar twee vrouwtjes beren. Maar op welke tijd zal deze profetie, (als het er een is), duiden? Het moet toch ook een tijdsprofetie zijn, als het ons wil waarschuwen, of informeren. Ik denk dat wij dat getal twee en veertig, van die kinderen, wat nader moeten onderzoeken. In het boek de Openbaring vinden wij ditzelfde getal, het wordt daar ook omschreven als drie en een half jaar, een tijd, tijden en een halve tijd, twaalf honderd zestig dagen en twee en veertig maanden. Ook de profeet Daniël noemt deze tijd. Maar daar zijn wij er nog niet mee, de Messias zou ook twaalf honderd zestig dagen werken onder Zijn volk. Hier omschrijft Daniël het als een halve jaarweek dat is drie en een half jaar, wat ook uitkomt op twaalf honderd zestig dagen, of twee en veertig maanden. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van deze tijdsprofetie die door God zo belangrijk wordt geacht dat hij keer op keer genoemd wordt.
Deze profetische tijd vindt zijn antitypische vervulling in de vervolging van de ware gelovigen tijdens de middeleeuwen, als de ware kerk van Christus, in de woestijn is. Deze vervolging zou twee en veertig profetische maanden, of twaalf honderd zestig dagen duren.
Nu nog de vraag wat is de uitleg van die twee berinnen, wie zijn die twee kerken of religieuze machten die hun eigen kinderen doden? Het hoeft nauwelijks uitleg, dat één van die twee in ieder geval de kerk van Rome is. Maar het protestantisme wat voort kwam uit deze vervolgende kerk, heeft ook haar kinderen gedood, niet op de manier die Rome toepaste, maar door hen niet altijd de juiste uitleg van het woord te geven. (Zie de uitleg van de nieuwe schaal met zout. 2 kon 2: 19-22).
De geschiedenis eindigt met de vermelding, dat hij naar de Karmel gaat, daarna gaat hij naar Samaria. Wij weten uit de bestudering van de geschiedenis dat Elia daar de strijd voerde tegen de afgodspriesters, een type van het Armageddon uit Openbaring 16:16. Ook wij die in de eindtijd leven zullen die Armageddon ervaring meemaken. Een letterlijke oorlog, met bommen en granaten? Of een slag in de grote strijd tussen Christus en satan, waar wij zullen moeten kiezen aan wiens kant wij staan.
Zo wordt de geschiedenis van die spottende knapen in Bethel, een profetie voor onze tijd, het is een waarschuwing voor de hele wereld. Zij die denken dat de profetie over de wederkomst, en het feit dat wij die in Hem geloven Hem tegemoet gaan in de lucht, een klucht is, zullen beren en leeuwen op hun pad tegenkomen, wiens enige doel is hen te verslinden.
Ik adviseer u die in God gelooft en zijn profeten serieus neemt, bestudeer het Woord, met name de profetieën voor onze tijd. Want een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Piet Westein.